Mes, nubėgę į giraitę,
Prisirinkom grybų kraitę, –
Ir pamatė miško monas
Kraitėj musmires raudonas…
Jis, atkiūtinęs iš gojų,
Mums knygelę dovanojo:
– Kad pažintumėt grybus, –
Tarė monas nekalbus.
Glitiškių lopšelio-darželio vaikučiams visai nereikėjo keliauti į mišką – grybai patys nusprendė užsukti į jų kiemą! Jie išdygo tarsi iš stebuklingos pasakos: vieni linksmi ir margaspalviai, kiti – paslaptingi ir nepažįstami, bet visi kartu sukūrė tikrą miško karalystę lopšelio-darželio kieme.
Na grzyby
Pójdę do lasu, nazbieram grzybków,
Choć nie wiem, ile zmieszczę w koszyczku.
Pójdę daleko gdzie echo niesie,
Bo bardzo lubię chodzić po lesie.
Tu rośnie kurka, tam znów koźlaczek,
A pod iglaczkiem — mały maślaczek.
I można chodzić tak do wieczora,
Lecz czas do domu, wracać już pora.
Nie musialy dzieci ze żłobka –przedszkola w Glinciszkach chodzić do lasu po grzybki, one ,,urosły” na podwórku przedszkolnym. Nie wszystkie są jadalne, ależ jakie piękne!
